hel
Encyklopedia PWN
astr. gwałtowne pojaśnienie gwiazdy spowodowane wybuchowym rozpoczęciem przemiany jąder helu w jądra cięższych pierwiastków, przebiegającym w jądrze gwiazdy.
fizjolog i zoolog;
fizyk duński.
sformułowana 1913 przez N.H.D. Bohra teoria atomu wodoru (atom) przyjmująca planetarny model atomu E. Rutheforda (dodatnio naładowane jądro i krążący wokół niego po orbicie kołowej elektron) oraz — w celu usunięcia pewnych sprzeczności związanych z tym modelem — ideę teorii kwantów M. Plancka.
model teoret. zjawiska zachodzącego w idealnym, nie oddziałującym kwantowym gazie cząstek Bosego (bozonów) w temperaturach bliskich zera bezwzględnego.
fizykochemik niemiecki.
